KIDS FREE

Kiedyś znajoma podsunęła swojemu dziecku "No dalej, pocałuj ciocię na powitanie!" Widząc moją minę od razu się zreflektowała, że nie było to najrozsądniejsze posunięcie... Staram się obracać wśród takich, którzy nie mają potomstwa. Nasłucham się za to w pracy, gdzie 95% kobiet jest dzieciatych a 100% z nich gada głównie o swoich bachorach. Przerwa śniadaniowa wygląda miej więcej tak: "No odbierz ten telefon debilu - >>Cześć kochanie, jak tam mały? spał? obudził się? co zjadł? dużo? zrobił kupkę? to mu daj ten soczek z drugiej szafki po lewej i ubierz w te spodenki co przygotowałam na meblościance i nie zapomnij o czapce, a na obiadek odgrzej mu to co jest w garnuszku...no paaa!<< -  co za głupi chuj!" A potem się taka dziwi jedna z drugą że im się małżeństwo rozpada, bo zapatrzona w smarkacza, a męża ma za półgłówka, który nie da rady ubrać dzieciaka... Normalny to się przeciętny rodzic robi w okolicach trzeciego-czwartego bachora albo w okolicach 25 roku jego życia, kiedy zaczyna marzyć, "żeby się wreszcie z domu wyprowadził"

To chyba dobre miejsce na ten temat... Ja wiem, że rodzice zawsze wiedzą najlepiej, że jak nie mam dzieci, to niech się nie wtrącam, ale proponuję: jeżeli posiadacie dzieciatych znajomych, na których macie jakikolwiek wpływ, to przypominajcie im, że dziecko samo się nie wychowa. Że bezstresowo znaczy bez przykładu. A przykład powinien być, dobry i zły. Bo z braku odpowiednich wartości się nie wyrasta, skądś je trzeba wziąć. Na każdym kroku spotykam się ostatnio z brakiem szacunku. Nie tylko dla starszych, w ogóle dla drugiego człowieka. Dawajcie dobry przykład, szanujcie starszych, szanujcie i młodszych, niech zobaczą, że to fajnie jak ktoś Cię poważnie traktuje. Zwracajcie uwagę rodzicom, jeśli nie panują nad swoim małym terrorystą. Bo te gnojki kiedyś dorosną i będą urządzać nasz świat.

Wiadome jest, że jak się dziecko pojawia to 95% ludzi zmienia swoje upodobania i żyją własnym życiem z dzieckiem zapominając o reszcie. Natomiast ta mała garstka ludzi żyje dalej tak jak by się nic nie stało może nie wychodzą tak często jak dziecka nie było ale są obecni w życiu, nie zostają na imprezach do samego świtu lecz potrafią połączyć rodzinę i znajomych.
Wśród moich znajomych zaobserwowałem pewną analogię postępowania (nie wliczając tych 5% społeczeństwa), jest okres 4-6 lat po urodzeniu dziecka kiedy nie ma czasu dla znajomych a po tym okresie wraca do żywych, częściej wychodzi, spotyka się ze znajomymi.