Jak w pytaniu. A może macie też inne powody?

Zwyczajny brak instynktu :p (gdyby był, to pewnie inne rzeczy nie stanowiłyby problemu). Ale z moich obserwacji i rozmów ze znajomymi wynika, że u większości bezdzietnych Polaków najczęstszym powodem jest brak kasy i warunków do utrzymania dziecka (brak stałej pracy, własnego mieszkania, itd.).

Również nie mam instynktu macierzyńskiego. Nie potrafiłabym też poświęcić tak swojego życia, zupełnie podporządkować się pod małą niewdzięczną istotę.
Z pomniejszych powodów to biedactwo chodziłoby głodne, bo zapomniałabym nakarmić. Musiałoby być mi całkowicie posłuszne, ale za to potrafiłoby na wycieczce ugotować wodę w kubku za pomocą żyletek, umiałoby rozpalić ogień za pomocą szkiełka itd ;) Taki mały degenerat. Nie potrafiłabym wpoić takiemu właściwych wartości społecznych.

Strach przed tym, jaki świat kreujemy dla potomnych. Dzieje się źle, a perspektywy różowe nie są. Porównując nasze dzieciństwo z obecnymi czasami mamy się za szczęściarzy. Nowoczesność niesie całą masę problemów, wyścig szczurów zaczyna się coraz wcześniej... Nie chcę nikogo świadomie w to pchać. W zdegradowane środowisko, problemy polityczne i konflikty międzynarodowe. Mam wrażenie, że świat pędzi coraz prędzej ku wielkiemu upadkowi. A po głowie chodzi mi myśl Einsteina: "Nie wiem ja­ka broń będzie użyta w trze­ciej woj­nie świato­wej, ale czwar­ta będzie na ki­je i kamienie." Chcesz tego dla swoich dzieci?

Zgadzam się z powyższym. Nie potrafiłabym wydać dziecka na taki świat. Świat pozbawiony wartości, które nam wpajano. Świat, w którym uczciwy człowiek ma nikłe szanse na normalne życie. Nie chcę zmuszać do życia kolejnego człowieka, dla którego nie ma miejsca w przedszkolu, a później pracy. Który jest odrzucany z powodu nieposiadania czegoś. Który je niezdrową żywność napakowaną chemikaliami, bo się wszystkim wmawia, że GMO to zło. Który będzie się bał iść ulicą. Który będzie jedynie tyrał od rana do wieczora, a jego jedyną rozrywką będzie kilka minut spędzonych przy grach komputerowych.
Sama żałuję, że nie urodziłam się kilka lat wcześniej, ale za to cieszę się bardzo, że nie urodziłam się rok później i ominęła mnie cudowna reforma edukacji posyłająca dzieci do gimnazjum.

Nie czuję takiej potrzeby. Nie widzę się w roli rodzica. Tyle.